الهی، عارفان گویند: «عرّفنی نفسک» این جاهل می گوید: «عرّفنی نفسی»

الهی، اهل ادب گویند: به صدرم تصرفی بفرما، این بی ادب گوید: بر بطنم دست تصرفی نِه!

الهی، در راهم، اگر درباره ام گویی «لمْ نَجِدْ لَهُ عَزْما» چه کنم؟

الهی، آزمودم تا شکم دایر است، دل بایر است، «یا مَنْ یُحیی الارض المیتة» دلِ دایرم ده!

الهی، همه گویند خدا کو، حسن گوید جز خدا کو.

الهی، همه از تو دوا خواهند، و حسن از تو درد.

الهی، آن خواهم که هیچ نخواهم.

الهی، اگر تقسیم شود، به من بیش از این که دادی نمی رسد، «فلک الحمد»!

الهی، ما را یارایِ دیدن خورشید نیست، دم از دیدار خورشید آفرین چون زنیم؟!

الهی، همه گویند بده، حسن گوید بگیر.

الهی، همه سرِ آسوده خواهند و حسن دل آسوده.

الهی، همه آرامش خواهند و حسن بی تابی؛ همه سامان خواهند و حسن بی سامانی.

الهی، چون در تو می نگرم از آنچه خوانده ام شرم دارم.

الهی، از نماز و روزه ام توبه کرده ام؛ به حق اهل نماز و روزه ات توبه این نااهل را بپذیر!

الهی، به فضلت سینه بی کینه ام دادی، به جودت شرح صدرم عطا فرما!

آیة الله حسن حسن زاده آملی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: